Abigail'in hikayesi

Abigail her zaman üniversiteye gitmek istemişti. 18 yaşında hayalini yaşıyordu. Virginia Üniversitesi'nde okuyordu, onur öğrencisiydi ve topluluğunun ve kilisesinin aktif bir üyesiydi.

Yıkıcı bir şekilde, ona baş ve boyun kanseri teşhisi kondu. Hemen çeşitli kemoterapi yöntemleri denedi ama başarısız olmaya devam ettiler.

Denenecek başka tedavi kalmadığından, doktoru deneysel ilaçlara (hala geliştirilme aşamasında olan ve henüz test edilip onaylanmamış ilaçlar) bakmasını önerdi.

Moleküler teşhislere dayanarak, Abigail'in doktoru halihazırda geliştirilmekte olan ve ona büyük fayda sağlayabilecek bir ilaçtan haberdardı.

Klinik deneylere başvurdu ancak uygun olmadığı söylendi - kanseri deney kriterlerine tam olarak uymuyordu. Ailesi farklı üreticilere merhametli gerekçelerle ilacı ona vermeleri için yalvardı ama nafile.

Abigail kendi hayatı için mücadele etse de, yalnız olmadığını fark etti. Bir gün babasına döndü: "Baba, eğer başarırsam hayatımı kanser ve diğer yaşamı tehdit eden hastalıkları olan insanlara yardım etmeye adamak istiyorum. Fikirler üzerinde çalışmaya başlayalım."

Birlikte ilaç şirketlerine lobi yapmaya başladılar ve çok dikkat çeken bir medya kampanyası başlattılar. Haziran 2001'de, ölmeden birkaç gün önce Abigail bir gazeteciyle konuştu: "Bu sadece benimle ilgili değil. Bu diğer pek çok kişiyle de ilgili."

Abigail'e verilmeyen ilacın ona yardımcı olup olamayacağını kimse bilmiyor. Henüz geliştirme aşamasında olduğu için yan etkileri bilinmiyordu. Bu, Abigail ve ailesinin almaya istekli olduğu bir riskti; ancak ilaç şirketleri ve düzenleyici kurullar Abigail'in bu şansı elde etmesini engelledi.

Abigail öldükten sonra, babası Frans Burroughs mühendislik işini bırakarak, gelişimsel kanser ilaçlarına ve yaşamı tehdit eden ciddi hastalıklara yönelik diğer ilaçlara daha geniş erişim sağlamak amacıyla bir lobi grubu olan Abigail Alliance For Better Access to Developmental Drugs 'ı kurdu. Abigail'in onuruna, gelecekte onunki gibi durumların yaşanmasını engellemeye çalışıyorlar.