Zoran'ın hikayesi

2018, Bosna Hersek

Teşhisi ilk öğrendiğimde geceler boyu uykularım kaçtı; kendimi çok yalnız hissettim. Kimsenin beni göremediği zamanlarda bile gözyaşı döktüğümü söylemek bana acı veriyor. Sonra kendime şöyle dediğim bir dönüm noktası oldu: Tamam, bu hastalığa yakalandım. Kalan zamanımı en iyi şekilde değerlendireceğim. Bu kararın ardından kendimi daha iyi hissettim.

Adım Zoran ve pediatrik ve koruyucu diş hekimliği mezunuyum. Şu anda genel bir klinikte diş hekimi şefi olarak çalışıyorum.

Amiyotrofik lateral skleroz (ALS) teşhisi konulduğunda, diş hekimi sertifika sınavını geçtikten sonra, klinik müdürüne diş hekimi olarak çalışmaya devam edemeyeceğimi ve farklı bir çözüm bulunması gerektiğini bildirdim. Kendisi bunu hemen kabul etti ve daha sonra bana son üç yıldır sürdürdüğüm mevcut pozisyonu teklif etti. Teşhisten sonra Güney Kutbu'na kadar uzanan seyahatlere de çıktım.

Hastalığın ilerlemesinin fiziksel belirtileri ortaya çıkmaya başladıktan sonra (örneğin artık tek başıma yemek yiyemiyordum, bardak tutamıyordum vs. İtiraf etmeliyim ki uzun bir süre içimde acı çektim, ta ki bir noktada arkadaşlarım eskisi gibi olmadığımı, kahkahalarımın kaybolduğunu ve moralimin bozuk olduğunu fark edip bir psikiyatriste görünmemi tavsiye edene kadar.

Profesyonel yardım alarak bu hastalıkla mücadele ettim ve diğer hastalara mesajım iyimserlik mesajı olacaktır. Dışarı çıktım ve yerel toplumumda bu hastalık hakkında farkındalık yaratmaya başladım. Bana yakın olan ve hatta o kadar da yakın olmayan insanların desteği beni şaşırttı. Bu uzun bir savaş, bu yüzden kendinizi sempatik arkadaşlarla çevrelemeli, onların pozitif enerjisini ve içsel gücünü solumalısınız. Kendinizi, değer verdiğiniz sevgi dolu kişilerle çevreleyin. Bu konuda biraz bencil olun ve enerjinizi alakasız konular için kullanmayın. Ve savaşmaya devam edin, çünkü sadece bir kez yaşarsınız. Bu ifadeyi hiç anlamamıştım ama şimdi hayatı daha önce hiç olmadığı kadar takdir ediyorum.

2018, Bosna Hersek

Kad sam saznao za dijagnozu, je bilo mnogo noći neprespavanih, nekako sam se osjećao usamljeno. Ne mogu ni da kažem da nije bilo suza kad me niko ne vidi. Posle je došao prelomni moment, kada sam si rekao: "Dobro, imam tu bolest. Hajde da iskoristim najbolje od života što je ostalo." Nakon toga sam se osjećao bolje.

Zovem se Zoran i specijalista sam iz dječje i preventivne stomatologije. Trenutno obavljam poslove načelnika stomatološke službe u domu zdravlja.

Po dijagnozi amiotrofična lateralna skleroza (ALS), posle položenog specijalističkog ispita, sam directorici ustanove u kojoj radim saopštio da više neću moći raditi kao stomatolog i da je potrebno drugačije rješenje. Ona göre bez riječi prihvatila, a kasnije mi čak ponudila i mjesto načelnika, koje obavljam već tri godine. Nakon dijagnoze sam otišao na dugo putovanje, bio sam i na Južnom Polu.

Kada su počeli javljati prvi znaci intenzivnije progresije (npr. nisam više mogao jesti potpuno samostalno, nisam mogao držati čase itd.), sam to nešto teže prihvatao. Moram reći da sam ja to dugo trpio i gutao u sebi, pogotovo do jednog momenta kad su moji prijatelji vidjeli da ja više nisam taj čovjek, da je nestalo mog smijeha i raspoloženja i vedrine. Tad su mi savjetovali da se javim psihijatru.

Borio sam se protiv tih osjećanja uz profesionalnu pomoć i moja poruka bi bila neko širenje optimizma među oboljelim. Ja sam odlučio da ljude upoznam sa tim oboljenjem. Iznenadilo me stvarno da su ljudi oko mene, i ne tako bliski, bili stvarno uz mene. Borba treba da traje, tako da se okružite prijateljima koji će shvatiti vašu situaciju, tražite od njih pozitivnu energiju i snagu. Okružite se ljudima koji vas vole i koje vi volite. Postanite u tom smislu sebični i ne trošite energiju na ono što ne treba da se troši. To mi nikad nije bilo jasno kada je neko govorio, "Jedan je život." Nekako danas život cijenim mnogo više nego prije.

Tarih Mart 2018
İlaç: Radicut / Radicava (edaravone)