Zoran'ın hikayesi

2018, Bosna Hersek

Teşhisi ilk öğrendiğimde, beni birçok gece uyanık tuttu; Kendimi çok yalnız hissettim. Kimsenin beni göremediğinde gözyaşı bile olduğunu söylemek bana acı veriyor. Sonra kendi kendime şöyle dediğim bir dönüm noktası vardı: Tamam, bu hastalığa yakalandım. Kalan zamanımın en iyisini yapacağım. Bu kararı niçin daha iyi hissettim.

Benim adım Zoran ve ben pediyatrik ve koruyucu diş hekimliği mezunuyum. Şu anda genel bir klinikte diş hekimi başı olarak çalışıyorum.

Diş hekimi sertifikasyon muayenesini geçtikten sonra aminotrofik lateral skleroz (ALS) teşhisi konulduğunda, klinik müdürüne diş hekimi olarak çalışmaya devam edemeyeceğimi ve farklı bir çözüm bulunması gerektiğini söyledim. O hemen kabul etti ve daha sonra bana son üç yıldır sahip olduğum mevcut pozisyon teklif etti. Teşhisten sonra, güney kutbuna kadar seyahate çıktım.

Hastalığın ilerlemesinin fiziksel belirtileri göstermeye başladıktan sonra (örneğin artık tamamen tek başıma yiyemedim, bardak tutamadım vs.), bu yetersizlikten rahatsız hissetmeye başladım. İtiraf etmeliyim ki, bir noktadan sonra arkadaşlarım eskiden olduğum kişi olmadığımı, kahkahalarımın kaybolduğunu ve moralimin düşük olduğunu fark edene kadar uzun süre içimde acı çektiler, bu yüzden bana bir psikiyatriste gitmemi tavsiye ettiler.

Ben profesyonel yardım ve diğer hastalara mesajım iyimserlik bir mesaj olacaktır ile mücadele etti. Dışarı çıktım ve bu hastalık hakkında yerel halkımda farkındalık yaratmaya başladım. Bana yakın olan insanların ve hatta bana o kadar da yakın olmayanların desteği beni şaşırttı. Bu uzun bir savaş, bu yüzden sempatik arkadaşlar ile kendinizi çevreleyen, onların olumlu enerji ve iç gücü teneffüs gerekir. Etrafınızı, sevgili tuttuğunuz sevgi dolu bireylerle çevrele. Bu konuda biraz bencil olun ve alakasız konular için enerji kullanmayın. Ve savaşmaya devam et, çünkü sadece bir kez yaşayacaksın. Bu ifadeyi hiç anlamadım ama şimdi hayatı daha önce hiç olmadığım kadar takdir ediyorum.

2018, Bosna i Hercegovina

Kad sam saznao za dijagnozu, je bilo mnogo noći neprespavanih, nekako sam se osjećao usamljeno. Ne mogu ni da kažem da nije bilo suza kad me niko ne vidi. Posle je došao prelomni an, kada sam si rekao: "Dobro, imam tu bolest. Hajde da iskoristim najbolje od života što je ostalo." Nakon toga sam se osjećao bolje.

Zovem se Zoran i specijalista sam iz dječje i preventivne stomatologije. Trenutno obavljam poslove načelnika stomatološke službe u domu zdravlja.

Po dijagnozi amiotrofična lateralna skleroza (ALS), posle položenog specijalističkog ispita, sam direktorici ustanove u kojoj radim saopštio da više neću moći raditi kao stomatolog i da je potrebno drugačije rješenje. Ona je to bez riječi prihvatila, bir kasnije mi čak ponudila i mjesto načelnika, koje obavljam već tri godine. Nakon dijagnoze sam otišao na dugo putovanje, bio sam i na Južnom Polu.

Kada su se počeli javljati prvi znaci intenzivnije progresije (npr. nisam više mogao jesti potpuno samostalno, nisam mogao držati čase itd.), sam to nešto teže prihvatao. Moram reći da sam ja to dugo trpio i gutao u sebi, pogotovo do jednog momenta kad su moji prijatelji vidjeli da ja više nisam taj čovjek, da je nestalo mog smijeha i raspoloženja i vedrine. Tad su mi savjetovali da se javim psihijatru.

Borio sam se protiv tih osjećanja uz profesionalnu pomoć i moja poruka bi bila neko širenje optimizma među oboljelim. Ja sam odlučio da ljude upoznam sa tim oboljenjem. Iznenadilo me stvarno da su ljudi oko mene, i ne tako bliski, bili stvarno uz mene. Borba treba da traje, tako da se okružite prijateljima koji će shvatiti vašu situaciju, tražite od njih pozitivnu energiju i snagu. Okružite se ljudima koji vas vole i koje vi volite. Postanite u tom smislu sebični i ne trošite energiju na ono što ne treba da se troši. Mi nikad nije bilo jasno kada je neko govorio için, "Jedan je život." Nekako danas život cijenim mnogo više nego prije.

Tarih: Mart 2018
İlaç: Radicut / Radicava (edaravone)